Lalka, reż. Wojciech Jerzy Has (1968)

Film jest adaptacją najsłynniejszej powieści Bolesława Prusa. Młody i zamożny kupiec warszawski Stanisław Wokulski (Marian Dmochowski) poznaje intrygującą i piękną szlachciankę, Izabelę Łęcką (Beata Tyszkiewicz). Za wszelką cenę postanawia zdobyć jej względy, lekceważąc przy tym przestrogi swego dobrego przyjaciela, Ignacego Rzeckiego. Musi wybierać między miłością do kobiety a swym własnym dobrem. Niezwykle malarska i imponująca rozmachem produkcja Hasa do dziś cieszy się popularnością wśród widzów. O rolę Wokulskiego starał się sam Cybulski, a liczba statystów sięgnęła dziesięciu tysięcy. Has wykorzystał malownicze plenery Wrocławia, filmując okolice dzisiejszej Hali Stulecia, a także wnętrza secesyjnego hotelu Monopol.

Ekranizacja powieści Bolesława Prusa była w latach 60. ogromnym przedsięwzięciem. Przy realizacji zatrudnionych było około 100 osób z obsługi technicznej. Również kostiumy stanowiły wyzwanie dla projektantów. Uszyto ich i wypożyczono aż tysiąc. Samo ubieranie statystów i aktorów zajmowało, podczas niektórych dni zdjęciowych, około dziesięciu godzin. Aktorzy musieli nosić kostiumy, które były przygotowane ściśle z wymogami epoki. Aktorki do dziś wspominają ciężkie suknie i obcisłe gorsety, które zamiast wyszczuplać, czasem przekornie pogrubiały talię.

Fotosy z filmu: