Lalka – Mariusz Dmochowski

Skarżyński Jerzy (1924 – 2004), Skarżyńska-Minticz Lidia (1920 – 1994) – polscy scenografowie współpracujący z najważniejszymi reżyserami polskiej kinematografii. Lidia Skarżyńska-Minticz studiowała malarstwo na ASP w Krakowie i architekturę na Politechnice Krakowskiej. Skarżyński uczył się w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Związani byli z teatrami w Krakowie: Starym Teatrem i Teatrem im. J. Słowackiego, gdzie zaprojektowali m.in. scenografię do „Wesela” S. Wyspiańskiego (1969). W filmie współpracowali z Wojciechem Jerzym Hasem, projektując scenografię i kostiumy do trzech jego największych produkcji: „Lalki”, „Rękopisu znalezionego w Saragossie” i „Sanatorium pod Klepsydrą”.

Mariusz Dmochowski – polski aktor filmowy i teatralny. Absolwent warszawskiej PWST, gdzie uzyskał dyplom w 1955 roku. W filmie po raz pierwszy pojawił się w słynnej tragifarsie Andrzeja Munka „Eroica” (1957). Najczęściej występował w rolach poruczników i królów. Najbardziej charakterystyczna rola to czterokrotne odegranie króla Jana Sobieskiego III, m.in. w „Panu Wołodyjowskim” (J. Hoffman, 1968). W „Lalce” Wojciecha Jerzego Hasa wcielił się w rolę zagubionego i niepewnego Stanisława Wokulskiego, za którą otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Panamie. W 1970 roku został laureatem „Srebrnej Maski” – plebiscytu „Expresu wieczornego” na najpopularniejszego aktora.

W filmie „Lalka” zagrał Stanisława Wokulskiego.

Film jest adaptacją najsłynniejszej powieści Bolesława Prusa. Młody i zamożny kupiec warszawski Stanisław Wokulski (Marian Dmochowski) poznaje intrygującą i piękną szlachciankę, Izabelę Łęcką (Beata Tyszkiewicz). Za wszelką cenę postanawia zdobyć jej względy, lekceważąc przy tym przestrogi swego dobrego przyjaciela, Ignacego Rzeckiego. Musi wybierać między miłością do kobiety a swym własnym dobrem. Niezwykle malarska i imponująca rozmachem produkcja Hasa do dziś cieszy się popularnością wśród widzów. O rolę Wokulskiego starał się sam Cybulski, a liczba statystów sięgnęła dziesięciu tysięcy. Has wykorzystał malownicze plenery Wrocławia, filmując okolice dzisiejszej Hali Stulecia, a także wnętrza secesyjnego hotelu Monopol.

Wojciech Jerzy Has (ur.1925 w Krakowie – zm. 2000 w Łodzi) – wybitny reżyser filmowy i scenarzysta. Jego twórczość wyróżnia się umiejętnością podejmowania różnorodnych tematów. W swym pełnometrażowym debiucie („Pętla”, 1957) ukazał dylematy młodego alkoholika, obsadzając w głównej roli Gustawa Holoubka. Wykorzystując tematykę rozliczeń z II wojną światową w „Jak być kochaną” (1962), nawiązał do nurtu polskiej szkoły filmowej. Jego najbardziej znana baśń kostiumowa „Rękopis znaleziony w Saragossie” (1964) do dziś urzeka widzów na całym świecie. Wojciech Jerzy Has często wykorzystywał motyw podróży i szalonych przygód, czerpiąc inspiracje z dzieł literackich. W 2014 roku został patronem studia w Centrum Technologii Audiowizualnych we Wrocławiu.