[cml_media_alt id='7846']DSC_4224[/cml_media_alt]

Kostium rewiowy złożony ze zdobionego kamieniami stanika oraz czapeczki – oba elementy wykonane ze złotej lamy. Strój uzupełniają spodnie-szarawary.

Kosa Gustkiewicz – scenografka i autorka kostiumów do polskich filmów i seriali. Pierwsze scenografie tworzyła w latach 60. do spektakli telewizyjnych m.in. „Pana Tadeusza” (A. Hanuszkiewicz, 1966 r.) czy „Martwych dusz” (W. Majakowski, 1970 r.). Znana jest także z zaprojektowania barwnych i oryginalnych kostiumów do serialu telewizyjnego „Strachy” (S. Lenartowicz, 1979 r.), dzięki którym odwzorowała atmosferę środowiska artystycznego. Jest ponadto autorką scenariusza do spektaklu telewizyjnego „Samotność” (1973 r.) w reżyserii Barbary Sałackiej.

Izabela Trojanowska – polska aktorka i piosenkarka. Zadebiutowała w serialu „Strachy” (S. Lenartowicz, 1979 r.). Następnie pojawiła się w „Karierze Nikodema Dyzmy” (J.Rybkowski, M. Nowicki, 1980 r.) jako Kasia Kunicka, córka jednego z głównych bohaterów. Znana jest jednak głównie jako piosenkarka.

W serialu „Strachy” zagrała Teresę Sikorzankę.

„Strachy” (reż. Stanisław Lenartowicz, 1979) –  serial telewizyjny ukazujący w przewrotny sposób środowisko rewiowe i aktorskie. W czterech odcinkach Stanisław Lenartowicz odtworzył atmosferę dwudziestolecia międzywojennego, zadymionych barów i przeludnionych teatrów. Główna bohaterka, młoda tancerka Teresa Sikorzanka (Izabela Trojanowska) chce zdobyć rozgłos w artystycznym świecie. Na drodze do kariery doświadcza zarówno drobnych zwycięstw, jak i upokorzeń, które jednak nie przeszkadzają jej w realizacji celu.
Stanisław Lenartowicz (1921 – 2010) – artysta nieodłącznie związany z Wrocławiem. Po II wojnie światowej, w której był żołnierzem na Wileńszczyźnie, studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Potem poznawał tajniki reżyserii w PWSF w Łodzi. Filmową twórczość rozpoczął realizacją kilku dokumentów (m.in. „Nowela kolarska”, 1955 r.). W latach 1956-1983 zrealizował w WFF we Wrocławiu kilkanaście filmów fabularnych, z których najbardziej znane to „Zimowy zmierzch” (1956 r.), „Pigułki dla Aurelli” (1958 r.), „Giuseppe w Warszawie” (1964 r.) czy serial telewizyjny „Strachy” (1979 r.). W swojej początkowej twórczości zrywał z obowiązującymi w kinie regułami socrealizmu, nawiązując w ten sposób do nurtu polskiej szkoły filmowej.
Skip to content