Zmory – Bronisław Pawlik

Barbara Ptak (ur. 1930 r. w Chorzowie) – scenografka i autorka kostiumów do kilkudziesięciu filmów fabularnych. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie. Jest autorką oprawy do ponad dwustu przedstawień dramatycznych, oper i musicali. Do Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu trafiła w 1961 roku, gdzie zaprojektowała stroje do nominowanego do Oscara „Noża w wodzie” (R. Polański). Stworzyła ponadto kostiumy do dwóch spektakli operowych we Włoszech. Współpracowała z Andrzejem Wajdą przy „Ziemi obiecanej” (1974 r.). Do filmu „Noce i dnie” (J. Antczak, 1975 r.) zaprojektowała około trzech tysięcy strojów.

Bronisław Pawlik – jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorów filmowych. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii PWST w Warszawie. Pierwsze role odgrywał na deskach Teatru Wybrzeże w Gdańsku i Teatru im. Jaracza w Łodzi. W 1959 roku wystąpił w roli Florczaka w zrealizowanym w WFF we Wrocławiu „Krzyżu walecznych” (K. Kutz). Współpracował na planie także z Wojciechem Jerzym Hasem przy „Pożegnaniach” (1958 r.) i „Lalce” (1977 r.). W latach 60. występował w Kabarecie Starszych Panów, w znanym programie dla dzieci „Miś z okienka”. Przez całe życie związany był z teatrem.

W filmie „Zmory” wcielił się w postać Michała Srebrnego.

Film nawiązuje do powieści Emila Zegadłowicza „Zmory” wydanej w 1935 roku. Tytułowe zmory są nieodłączną częścią dojrzewania głównego bohatera, Mikołaja Srebrnego (Piotr Łysak). Chłopiec, zwany pieszczotliwie Mikiem, mieszka ze swym ojcem w okolicach galicyjskiego miasteczka Wołkowice. Rozpoczyna naukę w gimnazjum, gdzie po raz pierwszy musi stawić czoła życiowym wyzwaniom. Nauczyciele, na czele z łacinnikiem Pataszyckim, znęcają się psychicznie i fizycznie nad uczniami. Mik, wrażliwy i osamotniony, sprzeciwia się na każdym kroku swym wychowawcom. Historia Mikołaja ukazana jest w ciągu luźnych epizodów.

Wojciech Marczewski (ur. 1944 r. w Łodzi) – reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta, pedagog. Studiował historię i filozofię na Uniwersytecie Łódzkim. To właśnie w Łodzi po raz pierwszy zetknął się z kinematografią. W latach 1964-1968 pracował jako asystent w Studiu Małych Form Filmowych „Se-Ma-For”. Jego pierwsze filmy fabularne nawiązują do niemożności pełnego rozwoju jednostki w okowach cenzury i władzy. Młodzi bohaterowie są skazani na zmaganie się z komunistyczną rzeczywistością. Wojciech Marczewski jest zdobywcą wielu nagród filmowych m.in. Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni za „Ucieczkę z kina Wolność” (1990 r.).